Hoewel de Mexicaanse revolutie altijd een geliefde achtergrond is geweest waartegen veel spaghettiwesterns zich hebben afgespeeld, is de strijd van de Mexicaanse massa tegen het Porfiriaat in onze geschiedenisboeken altijd in de schaduw gebleven van die andere grote wereldbrand uit het begin van de twintigste eeuw, de eerste wereldoorlog. Toch kwamen bij het omverwerpen van de macht van president Porfirio Díaz in 1910, na een dictatuur van 34 jaar, en de daaropvolgende machtstrijd binnen de revolutionaire bewegingen naar schatting één miljoen mensen om het leven. Pas halverwege de jaren dertig kwam Mexico in een enigszins stabiele situatie terecht.
Manuel Álvarez Bravo werd op 4 februari 1902 in Mexico Stad geboren en groeide dus min of meer op met de revolutie. Hij kwam uit een familie van artiesten en schrijvers, en wellicht was het niet meer dan logisch dat hij in 1918 schildertechniek en muziek ging studeren aan de Academia Nacional de Bellas Artes in San Carlos. In 1923 ontmoette hij de Duitse fotograaf Hugo Brehme die hem overtuigde een camera aan te schaffen. En zo werd Bravo, mede dankzij zijn vele contacten met revolutionaire kunstenaars de fotograaf van de Mexicaanse revolutie. Hij had die 'titel' vooral te danken aan de foto waarmee hij in 1934 beroemd werd, 'Obrero en huelga, asesinado' (staker, vermoord).
Obrere en huelga, asesinado (1934)
Toch zou het te ver gaan om Manuel Álvarez Bravo een politieke of revolutionaire fotograaf te noemen. Hij fotografeerde weliswaar op straat, daar waar de revolutie woedde en armoe heerste, maar hij bekeek zijn onderwerpen eerst en vooral vanuit een artistiek oogpunt. Hij was een meester in het vinden van een zekere balans, een symetrie in de onderwerpen die hij vastlegde.
Calabaza y caracol (1928)
Muchacha viendo pàjaros (1931)
Gorrión, claro (1939)
Daarnaast slaagde hij er vaak in een ietwat dromerige sfeer te creëren die min of meer een kenmerk voor Bravo's werk is geworden. Hij wist de werkelijkheid op die momenten iets van fantasie te geven, iets onwerkelijks misschien. Surrealistisch, volgens velen.
El ensueño (1931)
Retrato de lo eterno (1935)
La buena fama durmiendo (1938)
Manuel Álvarez Bravo overleed op 19 oktober 2002, honderd jaar oud, in zijn geboorteplaats Mexico Stad. De pionier voor van de Zuidamerikaanse fotografie is zijn hele leven lang blijven fotograferen, steeds op zoek naar de schoonheid in de gewone dingen. En tot het laatst bijna altijd in zwart-wit, op een enkele uitzondering na zoals de foto met de toepasselijke titel “El color”.
Acto primero (1975)
Los adioses (1984)
Uki (1986)
El color
Bronnen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten